یک کارشناس مدیریت منابع آب ضمن تشریح ابعاد پیدا و پنهان کمآبی تهران، میگوید برداشت عمومی از «تخلیه تهران» دقیق نیست و این واژه فقط به معنای تخلیه موقت و موضعی در شرایط اضطراری است؛ اما باید توجه داشت که ادامه بارگذاریها و توسعه بیضابطه میتواند تأمین آب برای بخش بزرگی از جمعیت پایتخت را در آینده ناممکن کند.
وی افزود: تخلیه صرفاً موقتی است و در صورت نیاز تنها شامل بخشهایی از شهر میشود. پرسش اصلی این است که «کدام مناطق و در چه زمانی» باید تخلیه شوند که این موضوع نیازمند دادههای دقیق از منابع و مصارف آب شهری است.
این کارشناس با بیان اینکه حتی قطع چندساعته آب یک کابوس اجتماعی برای مردم است، گفت: همین موضوع لزوم اطلاعرسانی شفاف و دقیق را دوچندان میکند.
مختاری تأکید کرد: مغز مسئله، ایجاد تعادل میان عرضه و تقاضای آب است؛ وگرنه تهران همچنان از پنج سد تغذیه میشود و دیر یا زود این سدها پر میشوند. خطر اصلی زمانی است که حتی با اجرای همه طرحهای انتقال و بهینهسازی، بارگذاریهای جمعیتی همچنان افزایش یابد و منابع زیرزمینی نیز به پایان برسند.
این کارشناس با اشاره به اینکه بحران تنها محدود به تهران نیست، افزود: کرج، مشهد و اصفهان نیز درگیر الگوهای خطرناک بارگذاری و مصرف هستند.
وی گفت: هشدارها برای توجیه طرحهای پرریسکی مثل شیرینسازی آب دریا یا سدسازی بیشتر نیست، بلکه برای جلوگیری از بارگذاریهای جدید، توقف تراکمفروشی، توقف شهرکسازیهای بیضابطه، قطع انشعابهای دوم و ممنوعیت مصرف آب برای استخرهای بزرگ خانگی است.
این کارشناس ادامه داد: مشکلاتی چون مصارف پنهان، برداشت مشترک از سدها، هدررفت شبکه و کمبود آمار بهروز، تصمیمگیری دقیق را دشوار میکند. در تهران ۳۶ هزار انشعاب غیرمجاز وجود دارد که ساماندهی آنها زمانبر و ضروری است.
مختاری افزود: سرشماری ۱۴۰۵ که مبتنی بر ژئودیتا خواهد بود، یکی از مهمترین منابع برای تحلیل پایداری منابع آب است و باید دادههای آن با دادههای شرکتهای آب منطقهای و آبوفاضلاب تطبیق داده شود.
او در پایان تأکید کرد: طرحهای جامع و تفصیلی فعلی فاقد استانداردهای لازم هستند و لازم است سازمان برنامه و بودجه دستورالعمل فنی یکپارچهای برای جلوگیری از سلیقهمحوری و بارگذاریهای خطرناک تدوین کند.
